عصر هندزفری گذاشته بودم گوشم کلاه سویشرتمم کشیده بودم رو سرم تو حیاط قدم میزدم و آهنگ گوش میدادم و ...
محمدامین اومد پیشم و گفت: پری پری عمه پری با مهدیه حرف میزنی؟!
(هر روز عصر با مهدیه حرف میزدم)
من: نه عزیزم دیگه مهدیه نیست.
اون: یعنی چی؟!
من: رفته پیش خدا
اون: چرا؟!
واقعا چرا؟! برا خودمم سواله
+ پست های بعدی رو تلخ نمینویسم، اگه بازم از مهدیه بنویسم مطمئن باشید از خاطرات خوبمون خواهد بود.
نود و دو سالشه، بازاریه، برا چهار سال دیگه چک و وعده قبول میکنه
عاشق امید به زندگیشم.
حس میکنم خیلی خودخواهم، وقتی به حسم مطمئن شدم که وقت وقته حرف زدن با مهدیه بود، مثل معتادی شده بودم که بهش مواد نرسیده. رو آدمایی که دوستشون دارم حساسم، بعضی وقتها حس میکنم حساس میشم و حساس میشم و یهو میبینم سربار شدم. و مهمتر از همه، این خصوصیات، آدمی مثل من که ظاهری یخ و رو داره و دورنی عمیقا اختصاصی رو زجر کُش میکنه. به من زیاد محبت نکنید دل میبندم به محبت کردناتون...
میگه: قانون جذب رو خوندی؟!
من: آره
_ میشه از رویاهات بگی؟!
+ دوست ندارم همه جا جار بزنم ولی میتونم بهت بگم که خیلی قشنگن
_ مطمئنم شبیه رویاهات میشی، روزی رو میبینم که وسط رویاهات غلت میزنی
+ آره میرسم به رویاهام، یعنی امیدوارم برسم، یعنی سعی میکنم برسم
_ همین که رو هوا حرف نمیزنی و پشت حرفات امید و سعی کردنه، حقت رسیدنه
گفت: قبول داری تو الان یه دختر موفقی؟!
من: رویاهام موفق تره.!
من هنوز معنی موفقیت رو نمیفهمم، حتی معنی دلخوشانه هایی که بهم میدن و نمیدونم راسته یا دروغ که نه راسته یا الکی رو هم نمیفهمم.
