جای خالی
سه شنبه, ۷ فروردين ۱۳۹۷، ۱۲:۳۸ ب.ظ
آدمی هرچقدر هم توی تخیلاتش آینده رو خوشبینانه نگاه کنه، باز تو یه گوشه ای از این شهر وسیع خیال هاله ای از ترس میبینه، ترس به معنی رعشه های آروم ته دل. بعضی وقتها بعضی ترس ها رو دوست دارم، زندگی بدون هیجان و حتی ریسک خیلی سرد و بی روحه. وقتی پست قبل رو مینوشتم کلی به خودم خندیدم و تو دلم به خز بازی خودم فحش میدادم، که چی یکی وقت بذاره و به ده سال بعدِ زندگی من فکر کنه؟؟!! ولی خب واقعیت اینکه یه نتیجه که منتظرش بودم رو برام آشکار کرد، "زندگی آروم و روتین". فکر کنم خیلی هامون همه چی رو آروم میخواییم و هیجان های زندگیامون همه پیشامد هستن که بعضی هاش قابل پیش بینی و بعضی هاش غیرقابل پیش بینی هستن ولی من زندگی پرهیجانِ همراه با آرامش میخوام. یادم نیست کِی و کی یه بار گفت: بعضی از واکنش های ما در این فضای مجازیمون دقیقا عکس رفتارهامون تو واقعیته، بنظرم بیراه نگفته من تو بیرون از وبلاگ تقریبا یه دخترِ فرا شیطون و پیچیده ام، هرچند شیطنت رو نمیشه یک صفت همیشگی تلقی کرد، چون موقعیت میسازدش.
:)
منتظر اتفاقات خوب (حورا)
