چی دارن به خورد مردم میدن ؟؟

وارد اتاق شدم ... هندزفری گوشش بود ... بعد نیم ساعت نشستم رو تختم ... حس گرفته بود ... دستش رو مشت کرده بود و بالا پایین میکرد ... دیگه سرشم تکون میداد ... نگاش میکردم و لبخند میزدم ... داد زد: هندزفری رو درآرم گوش بدی ؟؟ ... اوهوم ...

.

.

.

خواننده میگفت: خونه اتون مورچه داره ؟؟ خونه اتون مورچه داره ؟؟

پرسیدم: مامور بهداشته ؟؟

- نه (خندید)

+ محیط زیست ؟؟

- نهه (خنده محکم تر)

+ سم پاش ؟؟

- عه نههه (قهقه)

+پس چی ؟؟

* هوای ما جالبه :) بعضی وقتا تو یه مسیر 60 کیلومتری میشه 4 فصل و حتی پنجمین فصل رو هم دید :)

** تازه رسیدم خونه , شاید فردا یه چیز مناسب برا "گوگولی بلاگر" پیدا کنم ..

(پراکنده نوشت)

اصالت !! چقد مهمه ؟؟ خوبه ؟؟ اصلا مهمه ؟؟ چطور میشه اصیل بودن رو تشخیص داد ؟؟

دیروز دقایق آخر کلاس , استاد رو به من: توجه کردین که من همیشه رو رفتار شما دقیق میشم ؟؟

من: چی بگم زیاد نه ..

استاد: یک اصالت رفتاری دارین ک جالبه یک اصیل بودن به روز شده و درعین حال ناب ..

حس فکر کردن نداشتم . لبخند زدم ..

* یکی از مزایای زندگی در محیط عمومی مثل خوابگاه: -----> آدم به خودش امیدوارتر میشه :)

زندگی که هزار باره بود .. بار دیگر تو .. بار دیگر توو ...

"روزهای ب حوصلگی .. زمان هایی با روند مبهم"

بعضی وقتا خوبه بیخیال باشیم .. سرخوشی های الکی رو بچسبیم .. یه پاستیل بشه دلخوشی روزانه .. یا یا یا اصلا خیلی خوب میشد , حتی شده یه مدت کوتاه اونقدی بی دغدغه بودم و درون بچگونه داشتم که هیچی برام مهم نباشه , دقیقا مثل رفتار روزمره ام که 90 درصد فکرا و حسای مبهمم پشت یک دنیا شیطنت و لوس بازی و کوچه ای پشت کوچه های تصوراتم گم میشن :)

چقد جالبه که میتونم راحت خودمو لو بدم , به زبون بیارم ...

خیلی کیف میده تمام حرفایی که فک میکردی روت نمیشه رو با آرامش بگی . بعدش با لبخند بگی: ببخشید من یکم رکم ...

از یه رِنج سنی به بعد قانون های زندگی زیادتر میشن ...

( -- !!! ==== ++++++ ********** ==== !!! -- ) : نمودار قانون های شخصی نسبت به سن برام ی همچین شکلی داره .

// توجه کردین بیان کردن سخته .. درحالی که .. فکر و احساس رو به بی نهایت میل میکنه //

* داشتم فکر میکردم کم رنگ شدن خوبه یا بد ؟؟ تبعات خاصی میتونه داشته باشه ؟؟ شاید تو این مورد موقت نسبت به ثبات کاربرد بهتری میتونه داشته باشه ..

ُ

هوا سرد شده ..

بارون و برف قاطی شده , تکلیف مشخص نیس بالاخره بارونه یا برف ؟؟

مامان: پری غذا خوردی ؟؟ .. لباس گرم بپوش .. دستکش با خودت بردی ؟؟ .. هد بخر سرت سرما میخوره .. دلت تنگ شده آره ؟؟ .. اومدنی واست آش میپزم .. آهان چتر چی ؟؟ ..  مواظب خودت باش و ...

من : مااااامااان چشم چشم .

بابا : پول ریختم کارتت ..

من : الهی فدای ددی خوشگلم بشم من :)

کمی درست رفتار کنیم .

یکدانه نه ولی دردانه چرا .. دردانه ای اخمو , دردانه ای مهربون , ی دردانه جذاب با تمام خوبی و بدیاش ..

دردانه ها هم بزرگ میشن , شاخ و برگ دار میشن , بعضی دردانه ها یاد میگیرن فقط زلال باشن با گلای شاد , اینقدی غرق در خط سفید و صاف میشن ک یادشون میره شاید , ی روزی دوست دردانگیاشون دیو بشه , ی دیو دوسر , ی دیو مخوف و سیاه , ی دیو ک تو دو دقیقه ای ک لباش کلماتی رو جابجا میکنه , تو هر پایین و بالا رفتن لباش , تصورات دردانه له میشه , کسی ک سالها براش رنگای شاد داشته رفته رفته سیاه و کدر میشه . تمام حسرت ندیدنا , غصه دلتنگیا رنگ عوض میکنه . لعنت میفرسته به ساده نگاه کردناش ...

"چقد راحت درخت اعتماد را تیکه تیکه میکنند !

* تسخیر قلب کار زیاد آسونی نیس , مطمئنا هیچ دلی جز ب پاکی نمیلزه . مواظب زلزله هایی ک کار خال های سیاه دل ان باشیم .. در مقابل دل شکستن تو ی آن رخ میده ..

**بعضی وقتا اعتراف های احمقانه , ابراز دوست داشتن های مسخره شدیدتر از ابراز تنفر تو شکستن ماهره ..

پی نوشت: ربطی ب خودم نداره :)

+ بلاگفان زحمت دوستان :)

نتیجه نمایشگاه کتاب :

مهندسی کنترل (اوگاتا)

یکم انتظارم فراتر از این بود :)

کاش نباشه ..

اگر قرار بر یک انتخاب از نوع بایددار باشه٬ کدام ؟؟

اونکه دوستت داره

یا 

اونکه دوستش داری

؟؟

گزینه هیچ کدام موجود نیست٬ ترکیب هر دو هم موجود نیست :)

+ یک پست بی دلیل, شاید بخاطر کنجکاوی *

** پاییز زمستانی بالاخره زهرش رو ریخت .. سرماخوردنم گواهی است بر این عناد ..

. 

قرار بود چ کاره شم ؟؟

ابوالفضل: خانم تو رو خدا ازم بپرسید ٫ بزرگ شدم چ کاره میشم ؟؟

آبجی: خب بگو عزیزم ..

ابوالفضل: خانم اجازه . طبل زن مسجدمون !

من: عجب بچه تاثیرپذیری :)

دانشگاه نوشت ..

ترم آخری رسما مسخره دانشگاه دراومده . شنبه 5 واحد کنتاکت . سه شنبه 6 واحد کنتاکت . همشونم میگن حضور غیاب نمیکنیم , در حالی ک زیر چشی زیر نظر دارن کی کلاس میاد , منم ک ماشالا فقط خواجه حافظ نمیشناسه . مث بچه های پیش دبستانی از صبح تا 12 کلاس دارم . نت خوابگاه مزخرفه .. وایی چقد نق و نوق و ناله :|

ظهر بوفه رو گذاشتیم سرمون , رو ی میز چهار نفره بصورت امپی تری 10 نفری نشسته بودیم و باجی سوز چوخ , وقت یوخ (آبجی حرف زیاد , وقت کم) :))

حالا ک افتادم رو دور حرف زدن اینم تعریف کنم :

شنبه بعد از بیمارستان اومدم یونی , دیر بود با تاخیر داشتم میرفتم کلاس اونم طبقه چهار , اون بچه پررو رو دیدم . اد همون لحظه سه تا پسر رو ب من گفتن : سلام استاد کلاس تشکیل میشه ؟؟ .. فک کردم زیر سر بچه پرروه .. گفتم: نخیر برید خونه هاتون . خودمم رفتم کلاس , یهو دیدم دوتاشون با کله وارد کلاس شدن و رو ب من: استااااد ..... بچه ها ترکیده بودن از خنده . استادمون پوکرفیس بود ..

ی بار من کنفرانس داشتم تیپ استادی زده بودم و جلو قشنگ کلاسو دستم گرفته بودم . این بچه پررو هم ک از قضا تو کلاس ترم قبلش همکلاسم بود , جلو کلاس هی استاد اجازه و از این اداها در میاورد ک بماند منم ی حالی گرفتم ازش و شدید ضایع شد . اینبار نگو این بچه ها ترم یک ان دنبال استاد همراهی ک خانمه میگردن اونم وقتی منو دیده گفته اونهاش استادتون اومد :)

"یکم صریح گفتم"

وقتایی ک میدونم ب حد کافی ذهنم مشغوله و جای خالیش کمه , وقتایی ک مطمئنم سهیم شدن تو راز کسی جز اعصاب خوردی هیچ دردی رو دوا نمیکنه , وقتایی ک میدونم ب عالم و آدم حتی خودش مشکوکه . چرا باید شنونده اش باشم ؟؟

_ دلم داره میترکه , بزار از اول همه چی رو برات تعریف کنم ..

+ نه .. رازی ک دونفره اس رو بدون اطلاع نفر دوم ب کس دیگه ای انتقال بدی ک اسمش راز نیس ..

_ بعدا میفهمه خب ..

+ من خودم راحت نیستم . لطفا نگو ..

همیشه اینطوری نیس , بعضی وقتا باید شنید , همدردی کرد , همراهی کرد .

*یکی دیگه بهم میگه : بی احساس شدی -----> خیلی بی انصافه خیلی ..