"سکوت من صدای تو"

حافظه خوبی ندارم . تصویر بهتر از اسامی یادم میمونه و اعداد بهتر از این دو . حتی سر جلسه امتحانا , جواب سوالا بصورت تصویر ثبت شده جلو چشام میان , اونم بصورت مفهومی نه کلمه ب کلمه . ولی تحلیل کردن رو دوس دارم . رو خیلی چیزای جزئی دقیق میشم . خیلی چیزام برام مهم نیستن . مثلا ب تیکه پروندن و اینجور چیزا زیاد اهمیت نمیدم . اهل رو در رو کردن و باید ته این حرفو دربیارم نیستم . اینکه اعصابم بهم بریزه ک دیدی فلانی کلاس گذاش برام , چ خودشو میگیره نیستم . چون اینا اصن برام مهم نیستن ...... ولی . اصن ی حرفی

داری با ی آدمی ک جای باباته حرف میزنی , اینقد سرشو پایین میندازه , در و دیوار رو نگاه میکنه . تو هر حرفش از کلمه خواهرم شما .. استقاده میکنه . و اینقد ادا و اصول درمیاره , حق بدید ک حرص آدم درآد . ی نگاه ب خودت میندازی , میبینی نه آرایش شبیه گودزیلا شده و لب و لوچه و چشم از حدقه بیرون زده ای داری ک با نگا بهش حالش بهم بخوره . نه لباس اعجوبه و عجیب غریب . واقعا حس بدی به آدم دست میده ..... (البته میدونم با حرف نمیشه اونچه ک دید رو تصویرسازی کرد.)

شایدم برا من نامانوسه :)