بقول بابام: مهندس دکترها
صخره یه چالشی رو استارت زده که منم جوگیرانه خودم رو توش جا دادم.
نیاز داره که بهش اهمیت داده شه، مثل یک نوزاد میمونه که باید بهش رسید و پر و بال داد. از زمانی که علم طب یا همان پزشکی و تفکر در مورد سلامت استارت خورد بالطبع ضرورت استفاده از تجهیزات و ملزوماتش هم رخ نشان داد. مهندسی پزشکی گرایش های مختلفی دارد: بیومکانیک، بیومتریال، بیومواد، بالینی و در نهایت بیوالکتریک که میشه رشته تحصیلی من. بقدری فضای وسیعی برای بحث داره که نمیشه تک به تک واردشون شد. از ساخت اعضای مصنوعی تا نگهداری و ...
اهدافش همگام با پزشکی است و نهایتا منجر به کمک برای بهبود سلامتی میشود. حداقلِ وظیفه یک مهندس تجهیزات پزشکی کنترل و نگهداری از تجهیزات موجود و مورد استفاده میباشد. مثالی ملموس و خیلی سطحی برای آشنایی با اهمیتش میزنم: کنترل و اطمینان از سلامت دستگاه الکتروشوک مساوی است با احیای قلب یک بیمار. حالا شما اینو بگیر برو تا تهش، کپسول اکسیژن، ساکشن، تجهیزات اتاق عمل و ... در نظر بگیرید که بیشتر تجهیزات برقی هستند و نگهداری و نحوه استفاده ازشون یک مسئله مهم، تجهیزاتی که با اشعه ایکس سروکار دارند و ...
زمینه های شغلی زیادی دارد و در مقابل رقابت شغلی زیادتر:
برای کار در بیمارستان و مراکز درمانی اکتفا به تحصیلات دانشگاهی نمیتواند پیشرفتی داشته باشد البته سوای مقطع دکتری که کارهای عملی و تحقیقاتی زیادی انجام میدهند که این طیف هم اکثریت اصلا علاقه ای به کار در محیط درمانی ندارند.
شرکت های توزیع تجهیزات و تولید تجهیزات هم اگر در سطح کلان و بازاریابی مناسبی باشد میتواند از نظر پیشرفت مالی ارضا کننده باشد.
شرکت های کنترل کیفی و فنی و کالیبراسیون که به واسطه مجوزشان ایده آل ترین گرایش شغلی این رشته محسوب میشوند.
و در نهایت ساخت که در زیر مجموعه شرکت های تولید قرار میگیرد و در ایران عزمی جزم شده میخواهد برای کمک به صنعت مهندسی و علم پزشکی کشور که صبر هم طلب میکند.
تجهیزات پزشکی حالا برای خود اداره کلی دارد، مرکز رسیدگی به تخلفاتی دارد. نمایشگاه های بین الملی برایش ایجاد میشود. سالانه چندین دوره آموزشی برای نگهداری و کالیبراسیون انواع تجهیزات با اعطای مدارک معتبر برگزار میشود.
کلیک رنجه کنید:
صخره .
