نود و هفتی که سخت ولی رو به اتمامه

پنجشنبه, ۱۸ بهمن ۱۳۹۷، ۱۲:۰۸ ق.ظ

ساعت 23:35

دارم با لپ تاب کار میکنم.

تلویزیون برا خودش روشنه، سریال پخش میشه. دیالوگی که تا نصف ذهنم شنیدنش رو پردازش میکنه:

:: من میخواستم تا همیشه کنارت باشم ولی ...

عینکم رو از رو چشمم میبرم بالای پیشونیم، چشمامو آروم نوازش میکنم و به ادامه این دیالوگ فکر میکنم.

مثلا: من میخواستم تا همیشه کنارت باشم ولی همیشه منو نخواست.

این روزا به طرز حال خوب کنی دلم هرچی میخواد یه جوری اوکی میشه که ته دلم یه آرامش عمیق احساس میکنم.! خدایا شکرت :*

فردا یادت باشه روز خیلی خوبی باشی خیلی خوب. باید از روت پنج بار بنویسم تا جفتمون یادمون بمونه.

فردا یادت باشه روز خیلی خوبی باشی خیلی خوب.

۱۰

۰ ۹۷/۱۱/۱۸

نظرات (۱۸)

پاسخ:
مرسی دوست جان :)

گوش میکنه! باید گوش بکنه!

پاسخ:
سلااام :)

مثل همونا... این هفته برا خودم یه بند عینک خوشگل میخرم حتما. :)

شما آروم آروم شدین یه شب لاین همیشگی.

پاسخ:
اسمارتیزی که خوشمزه جاودانه است. :)

پاسخ:
یعنی این اندازه تذکرطور گفتم؟! :)

خوب بخوابین. :)

پاسخ:
من همش حس میکنم فوتبالی بودن به شما نمیاد. :)

پاسخ:
به به دوست هنرمندم :)

شد؟!

پاسخ:
آره صخی جوون آره :*

پاسخ:
چشم چشم :)

شکر خوب بود، حتی شب خوبی هم هست.!

ولی همچنان نتیجه خبری که منتظرشم در دست بررسیه.

پاسخ:
خیلی شرایط بدی شده خیلی!

من به آینده دور اصلا فکر نمیکنم، سعی میکنم در لحظه شاد باشم و ته برنامه ام برا فردامه.

همین استرس اینروزام هم بخاطر بی عدالتی های حال حاضره. گرونی ناعادلانه است، قیمت طلا ناعادلانه است، اجاره خومه ناعادلانه است، زندگی تو ایران ناعادلانه است. تا کی شعار بدیم؟! باید قبول کنیم که رو سرازیری به مقصد پوچی افتادیم. ببخشید جواب منم افتضاحتر بود.